Vefat, konuşulması en sıkıntı kavramlardan biridir lakin bir öbür yandan ömrün kaçınılmaz bir modülüdür. Hasebiyle, bu kavram ile sıklıkla yüzleşmek ve onun hakkında konuşmak zorunda kalırız. İstanbul Okan Üniversitesi Hastanesi Psikoloji Bölümü’nden Uzm. Psk. Tuğçe Dabağer Dilek çocuklarla kayıp ve yas hakkında konuşma ile ilgili açıklamalarda bulundu.

“Çocukların mevt kavramını sorgulaması normaldir”

Uzm. Psk. Tuğçe Dabağer Dilek, “Zaman vakit çocuklarla bu kavram nasıl paylaşılmalı konusunda tereddütler duyabiliriz, birtakım çocuklar bu mevzu hakkında meraklı sorular sorarken kimileri hiç konuşmak istemeyebilir. Ebeveynler kimi vakitlerde farkında olmasalar da çocuklar yavaş yavaş mevti tanımaya ve bu husus hakkında zihinlerinde sorular biriktirmeye başlarlar. Bu sorgulamanın ardında sokakta gördükleri ölmüş bir hayvan, televizyonda duydukları bir mevt haberi olabilir. Vefat hakkında konuşmalarına aracı olmak, bu husus ile ilgili belirsizliklerini azaltıp muhtemel kriz durumlarına hazırlama ve dertlerini azaltma noktasında yararlı olacaktır” dedi. 

 

“Her yaşın farklı bir yas süreci vardır”

Çocukların, mevte karşı verdikleri reaksiyonlar, yaşlarına, tecrübelerine nazaran değişim gösterdiğini belirten Uzm. Psk. Dabağer, her yaşın farklı bir yas tutma ve vefatı anlamlandırma süreci olduğunu lisana getirdi.

 

0-2 Yaş 

Sevdikleri birinden her türlü uzun ayrılık bu yaştaki çocuklar için acı vericidir ve ağlamaları, içlerine kapanmaları ve kızmaları olasıdır. Mevtin kesin olduğunu anlayamazlar ve ayrılıklar uzadıkça, ıstırapları daha büyük olacaktır. 

 

3-5 yaş 

Küçük çocuklar hala mevtin sonsuz olduğunu anlamazlar ve sevdikleri kişinin geri dönüp dönmeyeceğini tekrar tekrar sorabilirler. Annen artık nefes alamaz, konuşamaz yahut hareket edemez, üzere kolay açıklamaları anlamaya başlarlar.  Bu süreçte, kendi yaptıkları bir şeyin mevte sebep olduğunu düşünebilirler, örneğin ben yaramazlık yaptığım için annem artık geri gelmeyecek üzere bir fikir kalıbına sahip olabilirler. 

 

 

6-11 yaş 

Bu yaşta çocuklar vefatın sonsuz olduğunu, sevdikleri kişinin geri dönemeyeceğini, ayrıyeten vefatın herkesin başına gelebileceğini anlamaya başlarlar, bu nedenle başka sevdikleri aile üyelerinin yahut arkadaşlarının öleceklerine dair endişelenmeye başlayabilirler. Bu yaş aralığında, fizikî ağrı belirtileri ve öfke çok yaygındır. Bu öfke, ölen sevdikleri bireye ve/veya kendilerine yönelik olabilir. 

 

12 yaş-Ergenlik 

Ergenler mevtin geri döndürülemez olduğunu ve kendileri dahil herkesin başına gelebileceğini anlarlar. Olayların neden olduğunu anlamakla ilgilenirler. Reaksiyonları, “umursamaz görünmekten” öfkeye yahut çok ıstıraba, zayıf konsantrasyona ve günlük aktivitelere olan ilginin kaybına kadar değişiklik gösterebilir. 

 

“Çocuklarla mevti konuşurken dikkat etmemiz gereken birtakım ögeler var”

Ebeveynlerin çocuklarla vefat konusunu konuşmaktan vakit zaman kaçındıklarını söyleyen Dabağer, “Bu durum, çocuğun daha fazla kaygılanmasına yol açmaktadır zira bilinmeyenin korkusu çocuklar için her vakit gerçekle karşılaşmaktan daha güç bir durumdur. Çocuk bu noktada, şayet bu mevzu ile ilgili konuşulmuyorsa o vakit bu berbat bir durumdur ben de konuşmayayım diye düşünebilir ve bu durum daha fazla kaygılanmasına ve hislerini söz etmesine mahzur olabilir. Bir başkası ise çocuklarla mevt hakkında konuşulurken çok fazla ayrıntının verilmesi, çocukların anlamayacağı lisandan konuşulmasıdır. Bu noktada dengeyi kurabilmek hayli kıymet taşımaktadır. Bu noktada, aşağıdaki hususlara dikkat ederek bir konuşma hazırlayabilirsiniz” diyerek, aşağıda dikkatli olunması gereken bahisleri belirtti:

 

• Çocukların konuşmaya istekli ve hazır olmasına dikkat edilmelidir.
• Konuşma sırasında hissettikleri hisleri (öfke, dehşet, ıstırap vb.) anlamaya çalışın ve kabul edin.
• Kendi zihninizde sorabilecekleri sorulara yönelik kolay ve yaşlarına uygun bir karşılık hazırlayın.
• Her çocuğun hislerini söz edişi ve hisleri ile nasıl başa çıktığı farklıdır, hasebiyle ona gereksinimi olan vakti verin ve hürmet duyun.
• Bazen çocukların sordukları sorudan bizlerde etkilenebilir ve karşılık vermekte zorlanabiliriz. Bu türlü bir durum karşısında sorusuna soruyla karşılık vermeyi tercih edin. Örneğin ‘biz artık keyifli olamayacak mıyız?’ sorusuna ‘sence memnun olacak mıyız?’ diye sorarak onu daha fazla konuşturarak, hissini anlamaya çalışın.
• Ölüm sözünü kullanmaktan çekinmeyin ve vefat sözü yerine öteki sözler kullanmayın. (örn. gitti, uyudu vb.) .
• Ölen bir kişinin nereye gittiğini sorarsa “ölen şahısları bir daha göremiyoruz lakin onlara olan sevgimizi daima hissederiz, istersen birlikte fotoğraflarına bakabiliriz’’ diyebilirsiniz.
• Çocuklar yakını öldüğünde suçluluk ve öfke hissedebilirler. Bu noktada, sizler de ebeveyn olarak gereken sevgiyi ve ilgiyi vereceğinize dair garanti verin. 
• Uzman dayanağı almayı unutmayın.

 

Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı